Przedstawienie postaci ludzkiej w rzeźbie barokowej uległo znaczącym zmianom, które odzwierciedlały wpływy artystyczne i kulturowe tamtych czasów. Oznaczało to odejście od wyidealizowanych form renesansu i przejście w stronę przedstawień bardziej realistycznych i naładowanych emocjonalnie.
Okres baroku, obejmujący XVII wiek, charakteryzował się dramatycznymi i dynamicznymi kompozycjami, które starały się wywołać silne emocje i narracje. Ta zmiana w podejściu artystycznym objęła także przedstawienie postaci ludzkiej, co doprowadziło do zauważalnego odejścia od klasycznych ideałów harmonii i równowagi.
Rzeźba barokowa obejmowała bardziej naturalistyczne i teatralne przedstawienie ludzkiej postaci, często oddając intensywne wyrazy twarzy, przesadne gesty i dynamiczne pozy. Artyści epoki baroku, tacy jak Gian Lorenzo Bernini, kładli nacisk na użycie światła i cienia, aby stworzyć w swoich rzeźbach poczucie dramatyzmu i zwiększonego realizmu.
Co więcej, przedstawienie ludzkiej postaci w rzeźbie barokowej często niosło ze sobą silne poczucie ruchu i energii, zachęcając widzów do interakcji z dziełami sztuki na poziomie emocjonalnym. To odejście od statycznych i spokojnych form renesansu oznaczało głęboką przemianę w sposobie przedstawiania postaci ludzkich w rzeźbie.
W miarę jak w XVIII wieku okres baroku ustąpił miejsca epoce rokoka, przedstawienie postaci ludzkiej nadal ewoluowało. Styl rokoko, znany ze swoich ozdobnych i beztroskich cech, wprowadził delikatniejsze i pełne wdzięku przedstawienie postaci, często ozdobione wyszukanymi detalami i ozdobami.
Rzeźba rokokowa obejmowała poczucie elegancji i wyrafinowania w przedstawieniu ludzkiej postaci, ze szczególnym uwzględnieniem wdzięcznych póz, misternych draperii i elementów dekoracyjnych. W okresie tym nastąpił zwrot w kierunku estetyki bardziej dekoracyjnej i frywolnej, odchodząc od potężnych i naładowanych emocjonalnie kompozycji baroku.
Ogólnie rzecz biorąc, przedstawienie postaci ludzkiej w rzeźbie barokowej i rokokowej odzwierciedla transformacyjny charakter sztuki tych okresów, oddając zmieniającą się wrażliwość kulturową i artystyczną tamtych czasów. Ewolucja od dynamicznych i naładowanych emocjami przedstawień baroku do eleganckich i ozdobnych przedstawień rokoka ukazuje różnorodną i stale zmieniającą się naturę rzeźbiarskiego przedstawienia ludzkiej postaci.