Realizm w sztuce pojawił się w odpowiedzi na wyidealizowane i romantyczne przedstawienia życia i społeczeństwa, które dominowały w świecie sztuki w XVIII i na początku XIX wieku. Ponieważ artyści realistyczni starali się przedstawić świat takim, jaki jest naprawdę, spotkali się z szeregiem krytyki zarówno ze strony opinii publicznej, jak i uznanej społeczności artystycznej.
1. Brak idealizacji
Jedną z głównych krytyki, z jaką spotykali się artyści realistyczni, było odrzucenie idealizacji w sztuce. W przeciwieństwie do dominującego ruchu romantyzmu, który gloryfikował emocje, naturę i egzotykę, realizm starał się przedstawiać zwyczajne i codzienne życie bez upiększeń i romantyzmu. Krytycy argumentowali, że ten brak idealizacji sprawia, że sztuka realistyczna wydaje się nudna i przyziemna, pozbawiona wielkości i emocjonalnego uroku romantyzmu.
2. Wulgarność i szorstkość
Skupienie się artystów realistów na przedstawianiu realiów życia codziennego często prowadziło do oskarżeń o wulgarność i prostactwo. Realistyczne dzieła sztuki przedstawiały sceny biedy, pracy i miejskiej nędzy, które wielu krytyków uznało za niestosowne i nieodpowiednie dla sztuki. Surowe i niefiltrowane przedstawienie trudów i zmagań życiowych było niepokojące dla tych, którzy woleli eskapizm oferowany przez wyidealizowaną sztukę.
3. Kontrowersje społeczne i polityczne
Artyści realistyczni nie wahali się przed ukazywaniem problemów społecznych i politycznych swoich czasów, w tym trudnych warunków pracy, skutków industrializacji i dysproporcji między zamożnymi i zubożałymi. Jednak te odważne przedstawienia często wywoływały kontrowersje i sprzeciw ze strony rządzących i konserwatywnych warstw społeczeństwa. Krytycy zarzucali artystom realistycznym promowanie idei wywrotowych i próbę wzniecania niepokojów społecznych poprzez swoje dzieła.
4. Odrzucenie tradycji artystycznej
Realizm stanowił bezpośrednie wyzwanie dla utrwalonych tradycji artystycznych, które faworyzowały tematy idealizowane i historyczne. Odrzucenie tych tradycyjnych tematów i technik na rzecz życia codziennego i zwykłych ludzi spotkało się ze sceptycyzmem i dezaprobatą ze strony krytyków, którzy postrzegali realizm jako odejście od szlachetnych i ponadczasowych tematów, które sztuka powinna podtrzymywać. Artyści realistyczni spotykali się z krytyką za odrywanie od ustalonych norm sztuki i kwestionowanie status quo.
5. Umiejętności techniczne i estetyka
Krytycy często kwestionowali umiejętności techniczne i estetykę dzieł realistów. Skrupulatną dbałość o szczegóły i nacisk na dokładne przedstawienie zwyczajności można postrzegać jako brak piękna i artystycznej finezji, jakie można znaleźć w sztuce wyidealizowanej i romantycznej. Artystów realistów oskarżano o przedkładanie dokładności nad atrakcyjność estetyczną, co prowadziło do sceptycyzmu co do wartości artystycznej ich dzieł.
Wpływ i dziedzictwo
Pomimo krytyki, z jaką się spotykali, artyści realistyczni wywarli znaczący wpływ na świat sztuki. Ich zaangażowanie w przedstawianie rzeczywistości we wszystkich jej aspektach zrewolucjonizowało sposób, w jaki sztuka wchodzi w interakcję ze współczesnym życiem. Realizm utorował drogę kolejnym ruchom artystycznym, takim jak impresjonizm i socrealizm, i nadal wpływa na artystów dzisiaj. Krytyka, z jaką spotykali się artyści realiści, nie tylko ukształtowała rozwój ruchu artystycznego realizmu, ale także wywołała ważne rozmowy na temat roli sztuki w społeczeństwie i jej związku z rzeczywistością.